بیانیه ۲۱ زندانی اعتصاب کننده در زندان اوین

۲۱ تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین با انتشار بیانیه ای به صورت رسمی اعلام اعتصاب غذا کردند.

این زندانیان در نامه خود خواهان، بازگشت همه زندانیان مضروب اعزامی به بند ۲۴۰ انفرادی، رسیدگی به موضوع و تعقیب قانون شکنان، اعزام فوری مجروحین به پزشکی قانونی برای ارزیابی میزان صدمات جسمی، اعزام مجروحین به بیمارستان برای درمان جراحات، عذرخواهی رسمی از زندانیان و خانواده‌هایشان، جبران خسارات مادی و معنوی زندانیان، حضور نمایندگان شریف ملت ایران و هیات حفظ حقوق شهروندی دادگستری استان تهران در محل بند ۳۵۰ زندان اوین و استماع اظهارات زندانیان و تهیه صورت جلسه شدند.

 متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

مردم شریف ایران، همانگونه که اطلاع یافته اید روز پنج شنبه ۲۸ فروردین مردان باتون به دست با یورش به بند ۳۵۰ به بهانه‌های واهی به طور غیرقانونی به مدت چهار ساعت با ایجاد رعب و وحشت به ضرب و شتم زندانیان پرداختند. عده‌ای را به شدت مضروب و روانه بندهای انفرادی کردند و پنج روز پس از آن واقعه از پذیرفتن مسئولیت خود در این زمینه طفره رفته و آن واقعه را یک جنجال تبلیغاتی می خوانند. ماموران و لباس شخصی ها به موارد غیر قانونی و ضد حقوق بشری زیر مبادرت کردند، که مجموعاً از موارد نقض حقوق زندانیان و حقوق انسان محسوب می‌شود.

۱-  ضرب و شتم شدید زندانیان

۲-  ایجاد صدمات عمدی به عده‌ای از زندانیان

۳-  عدم اعزام مصدومان به بیمارستان و مراکز پزشکی

۴-  عدم پیگیری شکایات زندانیان

۵-  تراشیدن موی سر و صورت به اجبار به قصد تحقیر زندانیان

۶-  زدن دستبند و چشم‌بند

۷-  تخریب اموال عمومی و شخصی

با عنایت به موارد نقض حقوق زندانیان و موارد متعدد نقص اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقین و همچنین بی توجهی و نقض اصول مندرج در قانون اساسی و آیین نامه سازمان زندان ها ما زندانیان سیاسی خواستار موارد زیرهستیم:

۱-  بازگشت همه زندانیان مضروب اعزامی به بند ۲۴۰ انفرادی

۲-  رسیدگی به موضوع و تعقیب قانون شکنان

۳-  اعزام فوری مجروحین به پزشکی قانونی برای ارزیابی میزان صدمات جسمی

۴-  اعزام مجروحین به بیمارستان برای درمان جراحات

۵-  عذرخواهی رسمی از زندانیان و خانواده‌هایشان

۶-  جبران خسارات مادی و معنوی زندانیان

۷- حضور نمایندگان شریف ملت ایران و هیات حفظ حقوق شهروندی دادگستری استان تهران در محل بند ۳۵۰ زندان اوین و استماع اظهارات زندانیان و تهیه صورت جلسه.

لازم به یادآوریست تا برآورده شدن درخواستها به رغم میل باطنی و با توجه به اینکه ما هیچ راهی برای رساندن پیام خود و پیگیری مطالباتمان باقی نمانده است، دست به اعتصاب غذای نامحدود می زنیم.

افراد امضا کننده:

عبدالفتاح سلطانی

اسماعیل برزگری

وحید اصغری

آرش همپای

مهدی ساجدی فر

امید شاهمرادی

ابراهیم پیروزی

مسعود عرب چوبدار

اسدالله هادی

سهیل عربی

اصغر قطان

امیر درستی

رسول حیدرزاده

رضا شهابی

سعید حائری

امید زارعی نژاد

یاشار دالرشفا

مهدی خدایی

مجید اسدی

علی سلام پور

امیر قاضیانی

استقلال قوه قضاییه ایران؟ سوالی بی‌جواب برای همیشه در تاریخ جمهوری اسلامی

نیکا و نوا خلوصی دو خواهر جوان بهایی در مهر ماه ۹۱ در مشهد بازداشت و مدت دو ماه در سلول انفرادی اطلاعات و چهار ماه در زندان وکیل آباد مشهد در بازداشت موقت بودند. بازداشت موقت ۶ ماه تنها در نظام قضایی ایران ممکن است و آن هم برای از جمله بهائیان و شعبه سوم دادگاه انقلاب مشهد.

پس از ۶ ماه بازداشت موقت در تنگنای تخلف قانونی و به ناچار برای هر یک از این دو خواهر مبلغ ۳۲۰ میلیون تومان قرار وثیقه صادر شد (چنین وثیقه سنگینی با توجه به آنکه در دادسرا ابتدا برای هر یک از دو خواهر قرار وثیقه ۱۰۰ میلیونی صادر شده بود و هم اکنون در دادگاه انقلاب مشهد برای اعطا مرخصی به زندانیان که حکم قطعی ۵ ساله دارند تنها ۷۰ میلیون تومان وثیقه اخذ می‌گردد، بسیار غیر منطقی و غیر طبیعی بود.)

در اردیبهشت ۹۲ دادگاه برای نیکا ۶ سال زندان به عنوان اقدام علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران و برای نوا ۴. ۵ سال به همین اتهامات صادر کرد. در حکم صادره عضویت در تشکیلات بهائی و تبلیغ به قصد جلب و جذب مسلمانان، دلایل تعیین این مجازات به شمار آمده است. عناوینی که نه تنها در قوانین بین المللی و از جهت حقوق انسانی و بشری، توجیهی برای طرح و انتساب آن‌ها وجود ندارد و حتی در قوانین جزائی و قانون مجازات اسلامی ایران نیز هیچگونه عناوین مجرمانه‌ای برای آن نمی‌توان یافت.
و جالب آن است که تشکیلات و نظام مدیریتی جامعه مدیریتی جامعه بهایی ایران در سال ۱۳۸۷ در ایران از سوی جامعه جهانی بهایی و بیت العدل تعطیل اعلام شده است و بهاییان بر حکم اعتقادات دینی خود (و نه ترس از حکومت یا به قصد توریه و تقیه) از این دستور بیت العدل و جامعه جهانی بهایی تبعیت کرده و هیچ نوع تشکیلات بهایی در ایران از آن تاریخ وجود ندارد. حکم مخدوش شعبه سوم دادگاه انقلاب مشهد که در شعبه بیستم تجدید نظر استان با ذکر عبارت همیشگی و تکراری «دفاع موثری که بر اصل حکم صادره خدشه‌ای وارد کند، بعمل نیامده…» عیناً تایید گردید. در اسفند ماه سال ۹۲ این دو خواهر با ارسال نامه‌ای از سوی دادگاه برای ابلاغ حکم فراخوانده شدند که به علت عدم حضور افراد خانواده و مسافرت به تهران برای پیگیری مراحل بعدی قضایی تنها به صندوق پستی مسکونی آن‌ها انداخته شد. در روز یکشنبه ۱۰ فروردین ۹۳، نوا که به مشهد سفر کرده بود با حکم جلب سیار قاضی اجرای احکام بازداشت و به زندان وکیل آباد انتقال داده شد و نیکا که در بابلسر به همراه خانواده تعطیلات نوروزی را می‌گذارند توسط مامورین اداره اطلاعات ساری و بابلسر بازداشت شد. در ابتدا به بازداشتگاه انفرادی اطلاعات در ساری و یک روز بعد به زندان عمومی بابل منتقل گردید. پس از گذشت شش روز در زندان عمومی دوباره مدت دو روز در سلول انفرادی بازداشتگاه اطلاعات ساری گذرانید و بالاخره در تاریخ ۱۹ فروردین ۹۳ به زندان مشهد منتقل گردید.

بر طبق قوانین اجرای احکام جزایی، چنانچه محکوم علیه در موعد مقرر به دادگاه مراجعه ننماید، قاضی اجرای احکام از ضامن او می‌خواهد که وی را معرفی نماید مگر در مواردی که بیم فرار محکوم علیه وجود داشته باشد. در چنین مواردی قاضی می‌تواند حکم جلب محکوم علیه را صادر نماید. اکنون این سوال مطرح می‌شود که با وجود وثیقه ۳۲۰ میلیونی برای هر یک از دو خواهر که چهار نیم برابر وثیقه معمول در دادگاههای انقلاب مشهد است و آزادی مشروط قریب به یک سال این دو با همین وثیقه پس از صدور حکم بدوی و بیش از یکماه از تایید حکم در تجدید نظر، قاضی اجرای احکام چگونه استنباط و استنتاج بیم فرار برای آن‌ها نموده که خلاف عرف و روال قانونی اقدام به صدور حکم جلب سیار کرده است؟؟

اجرای حکم قطعی شده یک یا دو ماه زود‌تر یا دیر‌تر چه تفاوتی برای قاضی اجرای احکام دارد؟ رمزگشایی از چنین اقدام غیر معمول و تبعیض آمیزی، چندان دشوار نیست. اداره اطلاعات مشهد که خود شاکی پرونده بوده است در مرحله رسیدگی در دادسرا نیز با دخالت در کار قضات مربوطه، اجرای قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی از طرف بازپرس را که توسط قاضی اظهار نظر و ریاست دادسرا (که خود معاون دادستان عمومی و انقلاب مشهد است) تایید شده و سند ملکی معادل آن از خانواده و دو خواهر اخذ شده و مراحل کار‌شناسی و بازداشت را گذرانده بود، با همین طرح ادعای بیم فرار مته‌مان و اعمال فشار به دادستان، عقیم گذاشت و این قرار وثیقه ۱۰۰ میلیونی را به قرار بازداشت موقت ۶ ماهه (با اعمال نظر در دادگاه) تبدیل نمود و هنگامیکه در تنگنای قانونی ناگزیر باید به قرار وثیقه تخفیف می‌یافت، با دخالت مجدد، تعیین قرار وثیقه سنگین چهار و نیم برابری وثیقه معمول را در دادگاه به کرسی نشاند و سپس نظریات و القائات خود را طی گردش کار‌های ارسالی به دادگاه با‌‌‌ همان لغات و الفاظ در حکم صادره مندرج نمود و حکم بدوی را عیناً در شعبه تجدید نظر تایید و در آخرین مرحله نیز با طرح مجدد بیم فرار محکومان، صدور حکم جلب سیار را در اجرای احکام ممکن ساخت و با اعزام ماموران ادراه اطلاعات از ساری و بابلسر و مشهد نسبت به بازداشت دو خواهر اقدام کرد. پرونده‌های این گونه که در آن اداره امنیت خود شاکی، مامور تحقیق و بازجویی، کار‌شناس صاحب نظر و تعیین کننده قرار‌های قضایی است و خود در احکام صادره دخالت می‌کند. شأن قوه قضاییه و استقلال این قوه و خصوصاً بی‌طرفی قوه قضاییه را به سوالی بی‌جواب برای همیشه جمهوری اسلامی، مبدل نموده است.

والسّلام
محمود رضا فاروقی – حقوقدان و وکیل دادگستری
شیکاگو – آپریل ۲۰۱۴

حسین رونقی ملکی به بهداری اوین منتقل شد

حسین رونقی ملکی، زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در پی وخامت حال جسمی اش به بهداری زندان منتقل شد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، این زندانی بر اثر تب شدید حاصل از بالارفتن غلظت خون در بهداری اوین بستری شد.

حسین رونقی از بیماری کلیوی رنج می برد و تلاش خانواده این زندانی علی رغم موافقت پزشکی قانونی با مرخصی درمانی وی راه به جایی نبرده است.

این زندانی سیاسی به دلیل فعالیت در یک گروه سایبری که اقدام به توضیح نرم افزار و برنامه های عبور از فیلترینگ اینترنتی می کرد از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده و از چهار سال پیش تاکنون در زندان بسر می برد.

وضعیت وخیم جسمی یک زندانی در زندان میناب

علی مرادی، زندانی محبوس در زندان میناب در وضعیت وخیم جسمی بسر می‌برد و از درمان مناسب محروم است.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، علی مرادی به دلیل نارحتی قلبی در وضعیت وخیمی به‌سر می‌برد و با توجه به امکانات محدود بهداری زندان مرکزی میناب، وی نیاز فوری به اعزام به بیمارستان خارج از زندان دارد.

این زندانی که تاکنون چند بار به دلیل مشکلات قلبی به بهداری زندان میناب منتقل شده است تاکنون با بی‌توجهی مسئولان زندان روبرو بوده است.

علی مرادی در اواخر بهمن‌ماه ۱۳۸۲، در روستای کانی‌دینار از توابع مریوان در استان کردستان، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام محاربه از طریق عضویت در یکی از احزاب کُردی، به ۳۰ سال زندان و تبعید به زندان میناب محکوم شد.

وی در زندان دچار ناراحتی قلبی شد و در این چند سال بار‌ها به علت حمله شدید قلبی به بهداری زندان و یا مراکز خارج از زندان منتقل شده است.

گفتنی است، علی مرادی سابقه پنج سال زندان به اتهام همکاری با احزاب کردی در سال ۱۳۷۷ را نیز دارد.

صدور ۷۸ سال زندان برای ۲۰ شهروند بهایی

دادگاهی در یزد برای ۲۰ شهروند بهایی مجموعا ۷۸ سال زندان صادر کرد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۱۰ مرداد ماه ۱۳۹۰ ماموران وزارت اطلاعات به خانه تعدادی از شهروندان بهایی در شهرهای یزد، اصفهان، کرمان و اراک حمله کرده و تعداد ۱۷ نفر را بازداشت کردند.

پس از ۲ هفته ۳ شهروند بهایی دیگر در شهر یزد بازداشت شدند.

کلیه بازداشت شده‌ها پس از حدود یک ماه مجموعا با قید وثیقه ۱ میلیارد و دویست میلیون تومانی از زندان آزاد شدند.

پس از حدود یک سال حکم این افراد در شعبه ۱ دادگاه انقلاب یزد صادر و این ۲۰ شهروند بهایی مجموعا به ۷۸ سال زندان که ۵۸ سال آن تعزیری است محکوم شدند.

حکم فوق در تاریخ ۲۷ فروردین ماه سال جاری در شعبه تجدیدنظر استان به تایید رسید.

یک منبع مطلع که نخواست نامش فاش شود به گزارشگر هرانا گفت: «ماموران هنگام حمله به خانه شهروندان بهایی بسیار وحشیانه و بی‌ادبانه با ساکنین خانه برخورد کردند.»

وی در بخشی دیگر از صحبتهای خود بیان داشت: «متاسفانه زمانی که حکم تجدید نظر را به اطلاع محکومین رساندند نیز بابی‌ادبی تمام بود. این در صورتی است که تنها جرم آن‌ها این است که به امور داخلی هم کیشان خود رسیدگی کرده بودند.

اسامی این ۲۰ شهروند بهایی و میزان محکومیت ایشان:

صبا گلشن ۵ سال حکم تعزیری و ۱ سال تعلیقی

شهرام اشراقی، شهرام فلاح، نوید حقیقی، ایمان رشیدی و خسرو دهقانی؛ هرکدام ۴ سال تعزیری و ۱ سال تعلیقی

فریبرز باقی، ناطق نعیمی، فریبا اشتری، شبنم متحد، ویدا حقیقی؛ هرکدام ۳ سال تعزیری و ۱ سال تعلیقی

فرهناز میثاقیان، فرح باقی، اعظم مطهری، مهران اسلامی، سهراب نقی‌پور، آذر پورخرسند، نغمه فارابی، طاهر روحانی، ساسان حقیری؛ هرکدام ۲ سال تعزیری و ۱ سال تعلیقی.

انتقال شاهرخ زمانی به سالن ۱۲ و پایان اعتصاب

شاهرخ زمانی ساعاتی پیش به سالن ۱۲ منتقل شد و به اعتصاب غذای خود پایان داد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، شاهرخ زمانی فعال کارگری در بند زندان رجایی شهرکرج ساعاتی پیش به سالن ۱۲ بند ۴ منتقل شد و به اعتصاب غذای خود پایان داد.

این فعال کارگری زندانی روز شنبه ۳۰ فروردین و یک‌شنبه ۳۱ فروردین براثر افت شدید فشار خون به بهداری زندان رجایی شهرکرج منتقل شد ولی اجازه تزریق سرم را به پزشکان بهداری نداد و به بند خود بازگشت.

شاهرخ زمانی که از روز ۱۷ اسفند ماه در همبستگی با دراویش زندانی دست به اعتصاب غذای ۳ روزه زده بود، پس از تبعید به زندان قزل‌حصار کرج از روز ۲۰ اسفند ماه اعتصاب غذای خود را بامطالبه بازگشت به بند سیاسی زندان رجایی شهر کرج بصورت نامحدود ادامه داد و تا روز ۲۵ فروردین که به زندان رجایی شهرکرج بازگشت به مدت ۳۹ روز در اعتصاب غذا بسر برد.

شاهرخ زمانی روز ۲۶ فروردین پس از سپری کردن ۲۴ ساعت در قرنطینه زندان رجایی شهر به سالن ۱۲ این زندان وارد شد اما پس از چند ساعت مسئولین زندان وی را به بند ۳ سالن ۸ که به زندانیان عادی و خطرناک اختصاص دارد انتقال نمودند و به همین دلیل او اعتصابش را از سر گرفت.

شایان ذکر است شاهرخ زمانی عضو هیات مدیره کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و هیات بازگشایی سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان پس از بازداشت در تبریز در ۱۸ خرداد ماه ۱۳۹۰ به ۱۱ سال زندان محکوم شد.

مادر داور حسینی‌وجدان نیز درحمایت از زندانیان اعتصاب غذا کرد

 مادر داور حسینی‌وجدان از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ در حمایت از زندانیان سیاسی اقدام به اعتصاب غذا کرد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مژگان مرادپور مادر داور حسینی وجدان، دانشجوی رشتهٔ مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان و زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین و از جمله زندانیانی که مورد ضرب و شتم قرار گرفت؛ در حمایت از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ دست به اعتصاب غذا زد.

همسر سعید متن، همسر عبدالفتاح سلطانی و تعدادی دیگر از خانواده زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

همچنین تعداد زیادی از مردم و فعالین سیاسی از جمله مادر مصطفی کریم بیگی (از جانباختگان وقایع ۶ دی) در همدردی با زندانیان سیاسی اقدام به تراشیدن موی سر خود کرده‍‌اند.

داور حسینی وجدان، اولین بار پس از حوادث ۶ دی ماه ۱۳۸۸ (عاشورا) بازداشت و به سه سال حبس تعلیقی محکوم شد.

وی ۱۴ آذرماه ۱۳۹۰ مجددا توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی‌اش با ضرب و شتم نیروهای امنیتی بازداشت و پس از تحمل دو ماه انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین و پس از شش جلسه دادگاه در شعبهٔ ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام «اجتماع و تبانی» و «تبلیغ علیه نظام» به تحمل ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد.

گفتنی ست که بخشی از ۶ سال حبس این دانشجوی دانشگاه صنعتی اصفهان در فروردین ماه سال جاری، مشمول تخفیف شده است.

مادر شهید مصطفی کریم‌بیگی

تجمع ۴۰۰ کارگر لوله سازی اهواز

حدود ۴۰۰نفر از کارگران کارخانه «لوله سازی اهواز» در اعتراض به پرداخت نشدن ۳ماه حقوق وعیدی در محوطه کارخانه تجمع کردند.

یکی ازکارگران معترض به خبرگزاری کار ایران گفت: بیش از ۴۰۰کارگر ازمجموع ۲۴۰۰ کارگر کارخانه لوله سازی اهواز دیروز در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان استانی به پرداخت نشدن ۳ ماه از معوقات حقوقی سال گذشته در محوطه کارخانه تجمع کردند.

او با بیان اینکه معوقات حقوقی کارگران مربوط به سه ماهه بهمن، اسفند سال گذشته و فروردین ماه سال جاری است، افزود: کارفرمای این کارخانه همچنین عیدی وسایر مزایای پایان سال کارگران را پرداخت نمی‌کند.

به گفته این کارگر، دلیل عمده مشکلات مالی کارخانه لوله سازی اهواز، دریافت نشدن طلب‌های این کارخانه از خریداران و در نتیجه افزایش بدهی‌های بانکی کارخانه است.

او گفت: پرداخت نشدن به موقع مطالبات شرکتهایی که این واحد برایشان کار تولیدی انجام داده است، کارخانه را با بحران مالی روبرو کرده است.

گفتنی است، در کارخانه لوله سازی اهواز که یکی از شرکتهای معتبر در زمینه تولید لوله‌های نفت و گاز به شمار می‌رود، دو هزار و چهارصد کارگر، کار می‌کنند که ۱۹۰۰نفر از آنان تحت مدیریت شرکت پیمانکاری «سیال سازه روشن» فعالیت دارند و مابقی کارگران رسمی وزارت نفت هستند که تحت قرارداد مستقیم با کارخانه لوله سازی کار می‌کنند.

در این زمینه دبیر خانه کارگر اهواز با تایید تعویق حقوق کارگران لوله سازی اهواز دلیل تجمع این کارگران را بی‌توجهی مسئولان کارخانه به پرداخت مطالباتشان ذکر کرد.

«آقایار حسینی» افزود: عمده مشکل این کارگران نادیده گرفتن حقوق قانونیشان از سوی کار فرمای کارخانه است، که این کارگران را وادار به تجمع در مقابل کارخانه وسایر نهادهای مرتبط می‌کند.

اوبا بیان اینکه مسئولان استانی،متاسفانه در خصوص پی گیری مطالبات کارگران عکس العملی ندارند افزود: مجموع این بی‌توجهی‌ها به جامعه کارگری نتیجه‌ای جزء کاهش منابع تولیدی و کسب وکار ندارد.

به گفته وی، حداقل کاری که مسئولان می‌توانند انجام دهند این است که حداقل در ایام هفته کارگر صدای کارگران را بشنوند وبه خواسته‌های آنان جامعه عمل بپوشانند.

تاخیر در پرداخت مطالبات کارگران قوطی ایران

یکی از کارگران کارخانه «قوطی ایران» گفت: ۳۰۰ کارگر این مجموعه صنعتی به دلیل آنچه که کموبد منابع مالی عنوان می‌شود ۲ماه ونیم حقوق معوقه طلبکار هستند.

این کارگر به ایلنا گفت: کارفرمای کارخانه قوطی ایران واقع در شهر صنعتی البرز قزوین که در زمینه تولید انواع قوطی مواد غذایی فعالیت دارد ازنیمه دوم بهمن ماه سال۹۲، حقوق ۳۰۰ کارگر شاغل در کارخانه را نپرداخته است.

او با بیان اینکه حقوق کارگران هر چند ماه یکبار با تاخیر پرداخت می‌شود افزود: این موضوع در این واحد تولیدی روال شده به طوریکه کارفرما علاوه بر تاخیر در پرداخت حقوق عیدی آنان را نیز با تاخیر یک ساله واریز می‌کند.

به گفته این کارگر، ادامه رویه تاخیر در پرداخت حقوق وسایر مطالبات، مشکلات زیادی را در تامین معاش کارگران بوجود آورده است.

حکم اعدام چهار محیط‌بان زندانی تایید شده است

مشاور رییس “سازمان محیط زیست” در ایران می‌گوید که حکم اعدام چهار محیط‌‌بان که در زندان‌های یاسوج، بهبهان و کرمان زندانی هستند، توسط دادگاه‌های تجدیدنظر تایید شده است.

اسماعیل کهرم روز یکشنبه (۳۱ فروردین-۲۰ اپریل) به خبرگزاری “فارس” گفت که یکی از دو محیط‌بانی که در زندان یاسوج محبوس است، از “پنج سال و پنج ماه” قبل در حبس به سر می‌برد و سه محیط‌بان دیگر نیز حدود ۲ تا ۳ سال را در حبس گذرانده‌اند.

وی با بیان این‌که این محیط‌بانان هم‌اینک در انتظار “استیذان” (صدور اذن قصاص از سوی رییس قوه قضاییه) هستند، یکی از اولویت‌های سازمان محیط زیست را در سال جاری، «نجات محیط‌بانان و بهبود شرایط آن‌ها» دانست.

این مقام مسوول با اشاره به این‌که «سازمان محیط زیست در گذشته موفق شده است که محیط‌بانان محکوم به اعدام در اردبیل، شیراز و یزد را از پای چوبه دار پایین بیاورد»، خاطرنشان کرد که از ابتدای تشکیل این سازمان تا کنون، «۱۱۲ محیط‌‌بان بر اثر درگیری با متخلفان و انجام عملیات جان خود را از دست داده‌اند».

یکی از چهار محیط‌بان آقای کهرم، اسعد تقی‌زاده، محیط‌بان منطقه حفاظت‌شده دنا در استان کهکیلویه و بویراحمد است که در جریان درگیری با پنج شکارچی مسلح غیرمجاز در سال ۱۳۸۶ یکی از شکارچیان را از پای درآورد و از آن سال در زندان یاسوج به سر می‌برد.

غلام‌حسین خالدی، دیگر محیط‌بان محکوم به اعدام در زندان یاسوج است که درگیری وی با شکارچیان غیرمجاز در سال ۱۳۸۹ به کشته شدن یکی از آن‌ها انجامید و این محیط‌بان از تیرماه‌‌ همان سال تا کنون زندانی است.

آقای خالدی، مهر ماه سال گذشته در نامه‌ای به معصومه ابتکار، رییس “سازمان حفاظت محیط‌ زیست” با انتقاد از “کم‌کاری” و “سهل‌انگاری” مدیرکل و نمایندگان حقوقی این سازمان در استان کهگیلویه‌ و بویراحمد در طول مدت بازداشتش نوشت: «تقاضا می‌کنم ترتیبی اتخاذ شود تا مثل اسعد تقی‌زاده فراموش نشوم و عمر و جوانی‌ام در زندان و یا به ناحق بر چوبه‌‌ی دار تباه نشود و بتوانم به آغوش خانواده‌ام برگردم.»

خانم ابتکار در واکنش به این نامه گفته بود که با تمام قوا وارد رایزنی «در سطوح مختلف» شده تا از اعدام این حافظ محیط زیست در ایران جلوگیری کند.

این دو محیط‌‌بان در حالی به اعدام محکوم شده‌اند که از مجوز حمل سلاح به عنوان ضابط قضایی و حکم ماموریت از طرف سازمان محیط‌ زیست برخوردار بوده‌اند.

گفتنی است اواخر اسفندماه سال گذشته، کرامت برهانی، محیط‌بان پناهگاه حیات وحش بوروییه در شهرستان خاتم استان یزد که شهریورماه سال ۱۳۹۰ در درگیری با شکارچیان غیرمجاز، یکی از آن‌ها را به ضرب گلوله از پای درآورده بود، با اعلام گذشت خانواده‌ی مقتول از اعدام نجات یافت و اواسط فروردین ماه امسال از زندان مرکزی شیراز آزاد شد.

انتقال محمدصدیق کبودوند، از انفرادی به بهداری زندان

در پی وخامت وضعیت جسمی، محمدصدیق کبودوند، از سلول های انفرادی بند ۲۴۰ زندان اوین به بهداری منتقل شده است.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمدصدیق کبودوند، از زندانیان سیاسی که در پی وقایع پنج شنبه سیاه در بند ۳۵۰، از اتاق ۳ به سلول انفرادی منتقل شده بود، در بهداری زندان اوین به سر می برد.

آقای کبودوند که در روز پنج شنبه، مورد ضرب و شتم شدید نیروهای امنیتی قرار گرفته بود، از ناحیه دست و دنده ها آسیب دیده است. این زندانی سیاسی به علاوه از بیماری های قلبی و عروقی نیز رنج می برد که نگرانی ها نسبت به وضعیت جسمی اش را افزایش داده است.

خانم پریناز حسنی، همسر آقای کبودوند که روز دوشنبه اول اردی بهشت‌ ماه، جزو آخرین نفراتی بود که موفق به ملاقاتی کوتاه با همسرش شد، تاکید کرده بود که وضعیت عمومی وی بسیار وخیم بوده و نیاز شدیدی به مراقبت‌ های ویژه در مراکز درمانی خارج از زندان دارد.

گفتنی ست بسیاری از زندانیانی که کماکان در سلول انفرادی به سر می برند نظیر جواد فولادوند (آسیب دیدگی از ناحیه پای چپ و چشم راست)، مهرداد آهن خواه (شکستی از ناحیه سر)، سمکو خلقتی (آسیب دیدگی از ناحیه گردن) و سهیل بابادی (آسیب دیدگی مچ دست و کبودی شدید بدن) نیز نیاز مبرم به انتقال به مراکز درمانی خارج از زندان دارند که هم چنان از این مهم ممانعت به عمل می آید.

رئیس سازمان زندان ها، برکنار و ترفیع شد

غلامحسین اسماعیلی رییس سازمان زندان ها و اقدامات تامینی از سوی رئیس قوه قضائیه برکنار شده است.

به گزارش عصر خبر، با بازنشستگی علیرضا آوایی رییس دادگستری استان تهران، غلامحسین اسماعیلی رییس سازمان زندان ها و اقدامات تامینی جانشین وی خواهد شد.

از سوی دیگر اصغر جهانگیر رییس پیشین حفاظت و اطلاعات قوه قضائیه و مسئول فعلی بازرسی ویژه رئیس قوه قضائیه به ریاست سازمان زندان ها منصوب خواهد شد، مشخص نیست که برای ریاست بازرسی ویژه رییس قوه قضائیه فردی منصوب خواهد شد و یا این بازرسی تعطیل خواهد شد.

اسماعیلی پیش از سازمان زندان ها، دادستان عمومی و انقلاب مشهد بوده است.

اعلام اعتصاب غذای عطیه طاهری در حمایت از سعید متین پور

عطیه طاهری، همسر سعید متین پور، یکی از زندانیان سیاسی که در پنج شنبه سیاه بند ۳۵۰، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به سلول انفرادی منتقل شده است، در حمایت از وی اعلام اعتصاب غذا کرد.

عطیه طاهری، همسر سعید متین پور در گفتگو با گزارشگر هرانا با تاکید بر این که همسرش از پنج شنبه، ۲۸ فروردین ماه تاکنون در اعتصاب غذا به سر می برد، اعلام کرد که در حمایت از وی، اعتصاب غذا کرده و تا زمانی که تکلیف او و دوستانش مشخص نشود، به اعتصاب خود ادامه خواهد داد.

وی گفت: “صبح روز دوشنبه که برای ملاقات به زندان اوین مراجعه کرده بودم، ماموران زندان به من -همانند تمام خانواده هایی که زندانیانشان به انفرادی منتقل شده بودند- گفتند که سعید ۳ نوبت ممنوع الملاقات است. اما بعد از اعتراضات بسیار و پافشاری تمامی خانواده ها، نهایتاً و در ساعت ۴ بعدازظهر و پس از اتمام وقت اداری، اعلام شد که خانواده هایی که زندانی در انفرادی ندارند، از سالن بیرون بروند تا ما در مورد افراد باقی مانده تصمیم بگیریم. بر این اساس، خانواده هایی که عزیزانشان به انفرادی منتقل نشده بودند، از سالن خارج و پشت درب ورودی زندان منتظر ما ماندند. پس از آن، خانواده ها را تک تک صدا می کردند و برای هر کدام کم تر از ۱۰ دقیقه(حدود ۵-۶ دقیقه) اجازه ملاقات کابینی در نظر گرفتند. از نگاه من همین که زنده بود و روحیه خوبی داشت، خوشحال کننده بود؛ من از پنج شنبه که خبر را شنیدم، واقعاً نگران بودم و آشوبی در وجودم بود. به هر حال این هم وضعیت ماست که باید عزیزترین هایمان در زندان باشند و برای زنده ماندنشان خوشحال باشیم…”

او در پاسخ به پرسش گزارشگر هرانا مبنی بر وضعیت آقای متین پور اظهار داشت: “همسرم تکیده و لاغر و رنگ پریده شده بود. هم چنین لب هایش به شدت خشک بود و خب این ها تماماً تاثیرات اعتصاب غذا بود. او از همان پنج شنبه و زمان انتقال به سلول انفرادی، دست به اعتصاب غذا زده است. با توجه به این که گفتند تا ۳ نوبت ممنوع الملاقات است، یعنی می خواهند ۲۱ روز در انفرادی نگاهش دارند و من واقعاً نمی دانم تا آن موقع چه بلایی سرش خواهد آمد.”

او در رابطه با میزان جراحات وارده به بدن سعید متین پور می گوید: “سعید برای این که ما نگران نشویم، همیشه چنین وقایعی را کم رنگ جلوه می دهد و ماه ها بعد ممکن است واقعیت را به ما بگوید. از طرفی چون سر و صورتش سالم بود، من جای ضرب و شتمی ندیدم اما از ناحیه کتف به او باتوم زده بودند.”

خانم طاهری می افزاید: “من در حمایت از سعید، اعتصاب غذا کردم و تا زمانی که تکلیف او و دوستانش مشخص نشود، همین وضعیت را ادامه خواهم داد. این ها بلاتکلیف اند و صدای ما هم به هیچ جایی نمی رسد و کار دیگری از دستمان برنمی آید. در واقع برای ما غذا خوردن و حتی زندگی کردن معنایی ندارد وقتی به اسیر دست بسته و بی پناهمان، بدون این که جرمی مرتکب شده باشند، این چنین حمله می کنند و به انفرادی منتقلشان می کنند. اصلاً در زندان چه کار می توانند بکنند؟ به مظلومانه ترین شکل ممکن در زندان اند و ما به شدت به زندانی بودنشان هم معترض هستیم چرا که در هیچ دادگاه عادلانه ای محاکمه نشدند؛ بازجوها بودند که تعیین کننده احکامشان بودند. وقتی من بهترین و عزیزترین فرد زندگی ام در آن جاست و مورد تعرض قرار می گیرد، چه غذایی می توانم بخورم؟ کسی مثل سعید که ۶ سال است زندان را تحمل می کند، مگر چه قدر توانایی جسمی دارد که بتواند ضربات باتوم را هم تحمل کند؟”

خانم طاهری در پایان گفت: “آقای روحانی، در برابر رقیب اش، دستش را به سینه اش کوبید و گفت که من حقوقدانم. ما هم به او رای دادیم. حالا هم توقع داریم، با توجه به این که صاحب قدرت است، همان طور که در صداوسیمای جمهوری اسلامی و در مقابل میلیون ها بیننده از خودش و حقوق شخصی اش دفاع کرد، از حقوق عزیزترین کسان این ملت دفاع کند. آقای روحانی باید دفاع کند؛ تعرض به یک اسیر و بی پناه اصلاً مسئله ساده ای نبوده که ایشان از آن بگذرند. زندانی آن قدر بی پناه است که موقع کتک خوردن نمی تواند از گوشه ای به گوشه دیگر برود و حتی لحظه در امان بماند، در چنان فضای کوچکی تا زیر دست می افتد یا به در و دیوار می خورد…”

لازم به یادآوری ست که سعید متین پور، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر آذری زبان، به تحمل هشت سال حبس محکوم شده است. وی که فارغ‌التحصیل فلسفه از دانشگاه تهران نیز می باشد، به خاطر فعالیت های مدنی اش سابقه چندین بار بازداشت توسط وزارت اطلاعات را دارد.

محمد داوری به بند ۳۵۰ منتقل شد

محمد داوری، از سلول های انفرادی بند ۲۴۰ زندان اوین، به بند ۳۵۰ منتقل شد.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد داوری، از زندانیان سیاسی که در پی وقایع پنج شنبه سیاه در بند ۳۵۰، از اتاق ۱ به سلول انفرادی منتقل شده بود، پس از گذشت ۷ روز به این بند بازگردانده شد.

پیش از این و با اعتراضات وسیع به وقایع پنج شنبه سیاه در بند ۳۵۰، ۱۶ زندانی دیگر به نام های مهدی خدایی، یاشار دارالشفاء، سروش ثابت، مجید اسدی، هوتن دولتی، امیر رضازاده، داور حسینی وجدان، عبدالفتاح سلطانی، علی عسگری، آرش همپای، مصطفی عبدی، مصطفی ریسمان باف، امیر قاضیان، اسدالله هادی، اسدالله اسدی و سهیل عربی از انفرادی به بند ۳۵۰ بازگشته بودند.

این روزنامه نگار زندانی، به تحمل ۶ سال حبس تعزیری محکوم است.

هم اکنون ۳۴ نفر در بند ۳۵۰ زندان اوین در اعتصاب غذا به سر می‌برند و از سرنوشت ۱۵ زندانی که کماکان در بند ۲۴۰ زندان اوین بسر می‌برند اطلاعات شفافی در دست نیست.

تعویق ۱۰ ماه حقوق کارگران «آفتاب ارومیه»

۶۰ کارگر کارخانه «آفتاب ارومیه» بابت ۱۰ ماه حقوق معوقه از کارفرما طلبکار هستند و به دلیل افزایش میزان مطالبات سازمان تامین اجتماعی شعب این سازمان از تمدید دفترچه بیمه کارگران خود داری می‌کند.

جمعی از کارگران شاغل در کارخانه «آفتاب ارومیه» از زیر مجموعه‌های مجتمع غذایی اسپوتا با حضور در دفتر ایلنا در ارومیه نسبت پرداخت نشدن ۱۰ ماه حقوق معوقه خود اعتراض کردند.

یکی از کارگران کارخانه آفتاب ارومیه به خبرنگار ایلنا گفت: علاوه براین به دلیل آنکه بدهی‌های کارفرما به سازمان تامین اجتماعی از مرز دو میلیارد تومان گذشته است، در حال حاضر سازمان تامین اجتماعی از تمدید دفترچه بیمه کارگران آفتاب ارومیه خودداری می‌کند.

وی گفت: با وجود آنکه مسئولان استانی به ویژه مسئولان اداره کار ارومیه از مطالبات معوقه ۶۰ کارگر کارخانه آفتاب با خبر هستند اما تا این لحظه در خصوص بازپرداخت مطالبات آن‌ها اقدامی انجام نگرفته است.

وی افزود: تاخیر در پرداخت مطالبات کارگران در حالی باعث سرگردانی آن‌ها شده است که هم اکنون این واحد تولیدی آب میوه و نوشیدنی به دلیل کاستن از ظرفیت تولید خود به حالت نیمه تعطیل درآمده است.

این کارگر افزود: وضعیت پیش آمده در حالی است که در سنوات گذشته مدیریت این مجموعه به منظور بهبود وضعیت معیشتی مبالغ قابل توجهی تسهیلات اعتباری دریافت کرده است.

اظهارات این کارگران درحالی منتشر می‌شود که کارفرمای کارخانه آفتاب ارومیه تا این لحظه از پاسخ دادن خبرنگاران ایلنا در دفتر ارومیه و تحریریه تهران خودداری کرده است.

بازداشت ۳ نفر در پی تجمع خانواده زندانیان سیاسی

 روز گذشته و در پی تجمع خانواده زندانیان سیاسی در خیابان پاستور، ۳ تن به نام های نادا صبوری، میلاد پورعیسی و سهراب صالحین، بازداشت شدند.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نادا صبوری، میلاد پورعیسی و سهراب صالحین که گفته می شود از دانشجویان دانشگاه تهران هستند، روز سه شنبه، دوم اردی بهشت ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.

صبح روز گذشته، جمعی متشکل از خانواده زندانیان سیاسی و فعالین سیاسی-مدنی در اعتراض به وقایع پنج شنبه سیاه در بند ۳۵۰ در مقابل دفتر ریاست جمهوری و قوه قضاییه در خیابان پاستور تجمعی اعتراضی برپا کردند.

گفتنی ست اطلاعی از وضعیت بازداشت شدگان و محلی که به آن جا منتقل شده اند، در دسترس نیست.

بلاتکلیفی زهرا زهتاب‌چی پس از گذشت شش ماه بازداشت

زهرا زهتاب‌چی پژوهشگر اجتماعی باوجود گذشت ۶ ماه بصورت بلاتکلیف در بند ۲۰۹ اوین نگهداری می‌شود.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، خانم «زهرا زهتاب‌چی» کارشناس جامعه‌شناسی از دانشگاه شهید بهشتی تهران و پژوهشگر اجتماعی نزدیک به ۶ ماه است که در بازداشتگاه بند ۲۰۹ به‌سر می‌برد.

یکی از نزدیکان وی به گزارشگر هرانا گفت: «خانم زهتاب‌چی مادر دو دختر (که یکی از آن‌ها هشت سال بیشتر ندارد) است. او از مهر ۱۳۹۲ تا امروز در سلول‌های انفرادی نسوان بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می‌شود و بازجوهای وزارت اطلاعات از انتقال این زندانی به بند عمومی (نسوان) زندان اوین جلوگیری کرده‌اند. نگران کننده‌تر از این مساله، ناراحتی‌های جسمی‌ای است که به دلیل زمان طولانی نگهداری در سلول انفرادی و بدون هم اتاقی برای ایشان به وجود آمده. ایشان همچنین در چند ماه گذشته از کمر درد شدید گلایه کرده است.»

وی در خصوص اینکه چرا اطلاع رسانی در مورد ایشان کم صورت گرفته است گفت: «بازجوهای خانم زهتاب‌چی در مورد هرگونه اطلاع‌رسانی درخصوص دستگیری او خانواده‌اش را تحت فشار قرار داده‌اند.»

زهرا زهتاب‌چی در ۲۴ مهر به همراه همسرش دکتر سید جواد خوش‌نیت‌نیکو از سوی وزارت اطلاعات دستگیر شد اما با گذشت بیست روز همسر وی دکتر خوش‌نیت از اوین آزاد شد.

با گذشت نزدیک به شش ماه از دستگیری وی و پایان تحقیقات مقدماتی کار‌شناسان وزارت اطلاعات، هم‌چنان پرونده‌ او برای رسیدگی به دادگاه ارجاع داده نشده است و به گفته نزدیکانش هم‌چنان در سلول انفرادی نگهداری‌ می‌شود.

منبع نزدیک به خانواده وی اضافه کرد: «خانم زهتاب‌چی هر دو هفته یک بار حق ملاقات با همسر و دو دختر‌ش را به صورت کابینی دارد. نگهداری او در سلول انفرادی و بدون همراه و هم‌سلولی فشار زیادی را بر روی او وارد کرده است.»
خانم زهتاب‌چی پیش‌تر نیز یک بار در سال ۱۳۸۸ و به هنگام انجام یک نظر سنجی برای «جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران» با موضوع نظر سنجی از مردم دربارهٔ نتایج انتخابات ریاست جمهوری دهم، از سوی پلیس امنیت تهران دستگیر شده بود که پس از چند روز و پس از تبرئه شدن از بازداشتگاه پلیس امنیت آزاد گردید.

گفتنی است، از اتهامات دقیق خانم زهتاب‌چی اطلاع دقیقی در دست نیست.