با محدود شدن جامعه مدنی در کشور پس از انتخابات جنجالی سال ۸۸ و تعطیلی مراکز مختلف خدماتی، آموزشی در خصوص حقوق زنان گزارشات معدودی از سوی منابع حقوق بشری و فعالین حقوق زنان در یک سال گذشته منتشر شده است.
با این وجود از هشتم مارس سال ۹۰ تا به امروز بر اساس گزارش نهاد آمار نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران دست کم چهار تن از فعالین حقوق زنان بازداشت شدند و یک نفر نیز ممنوع الخروج شد و حداقل از سه تجمع که به قصد پیگیری مطالبات زنان برگزار شده بود ممانعت به عمل آمد.
دادگاه انقلاب نیز برای سه تن از فعالین احکام حبس به دلیل فعالیت در این حوزه صادر کرد مریم بهرمن به هشت ماه حبس تعلیقی، فرانک فرید به سه ماه حبس تعزیری و یک میلیون تومان جریمه نقدی و نوشین احمدی خراسانی نیز به یک سال حبس تعلیقی محکوم شد.
هم چنین در همین بازه زمانی نیز یازده مورد اسید پاشی گزارش شده که در نوع خود بی‌سابقه بوده است، ۱۲ زن به دلایل ناموسی به قتل رسیدند و هشت زن نیز بر اساس اتهاماتی چون قتل و مواد مخدر به اعدام محکوم شدند همین طور حکم اعدام حداقل ۱۴ زن در شهرهای مختلف ایران اجرا شد.
با تاسیس پارک مخصوص زنان در سال ۸۷ کمتر کسی فکر می‌کرد که این گونه اقدامات بعد‌ها به دانشگاه‌های کشور نیز سرایت کند اما در سالی که گذشت تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌های کشور به مانند سالهای اخیرا با شدت بیشتری از سوی وزارت علوم پیگیری شد و دست کم ۶۰ دانشگاه کشور تفکیک جنسیتی شدند.
آمار دقیقی از برخورد نیروهای انتظامی و سایر ارگان‌ها مانند بسیج در مقوله حجاب در دست نیست اما کمتر کسی را می‌توان یافت که در تابستان‌های گرم تذکر از این ارگان‌ها دریافت نکرده باشد و بقولی شناسنامه دار نشده باشد.
وجود د‌ها زندانی سیاسی و عقیدتی زن در زندانهای کشور اگرچه معیار مناسبی برای سنجش میزان آزادی زنان در کشور نیست ولی می‌تواند گویایی بسیاری از مسائل جامعه زنان ایران باشد، زندانیانی که در همین بازه زمانی با اعتصابی جمعی علیه بازرسی‌های توهین آمیز در زندان اوین اعتراض قاطعانه‌ای کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر