عطیه طاهری، همسر سعید متین پور، یکی از زندانیان سیاسی که در پنج شنبه سیاه بند ۳۵۰، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به سلول انفرادی منتقل شده است، در حمایت از وی اعلام اعتصاب غذا کرد.
عطیه طاهری، همسر سعید متین پور در گفتگو با گزارشگر هرانا با تاکید بر این که همسرش از پنج شنبه، ۲۸ فروردین ماه تاکنون در اعتصاب غذا به سر می برد، اعلام کرد که در حمایت از وی، اعتصاب غذا کرده و تا زمانی که تکلیف او و دوستانش مشخص نشود، به اعتصاب خود ادامه خواهد داد.
وی گفت: “صبح روز دوشنبه که برای ملاقات به زندان اوین مراجعه کرده بودم، ماموران زندان به من -همانند تمام خانواده هایی که زندانیانشان به انفرادی منتقل شده بودند- گفتند که سعید ۳ نوبت ممنوع الملاقات است. اما بعد از اعتراضات بسیار و پافشاری تمامی خانواده ها، نهایتاً و در ساعت ۴ بعدازظهر و پس از اتمام وقت اداری، اعلام شد که خانواده هایی که زندانی در انفرادی ندارند، از سالن بیرون بروند تا ما در مورد افراد باقی مانده تصمیم بگیریم. بر این اساس، خانواده هایی که عزیزانشان به انفرادی منتقل نشده بودند، از سالن خارج و پشت درب ورودی زندان منتظر ما ماندند. پس از آن، خانواده ها را تک تک صدا می کردند و برای هر کدام کم تر از ۱۰ دقیقه(حدود ۵-۶ دقیقه) اجازه ملاقات کابینی در نظر گرفتند. از نگاه من همین که زنده بود و روحیه خوبی داشت، خوشحال کننده بود؛ من از پنج شنبه که خبر را شنیدم، واقعاً نگران بودم و آشوبی در وجودم بود. به هر حال این هم وضعیت ماست که باید عزیزترین هایمان در زندان باشند و برای زنده ماندنشان خوشحال باشیم…”
او در پاسخ به پرسش گزارشگر هرانا مبنی بر وضعیت آقای متین پور اظهار داشت: “همسرم تکیده و لاغر و رنگ پریده شده بود. هم چنین لب هایش به شدت خشک بود و خب این ها تماماً تاثیرات اعتصاب غذا بود. او از همان پنج شنبه و زمان انتقال به سلول انفرادی، دست به اعتصاب غذا زده است. با توجه به این که گفتند تا ۳ نوبت ممنوع الملاقات است، یعنی می خواهند ۲۱ روز در انفرادی نگاهش دارند و من واقعاً نمی دانم تا آن موقع چه بلایی سرش خواهد آمد.”
او در رابطه با میزان جراحات وارده به بدن سعید متین پور می گوید: “سعید برای این که ما نگران نشویم، همیشه چنین وقایعی را کم رنگ جلوه می دهد و ماه ها بعد ممکن است واقعیت را به ما بگوید. از طرفی چون سر و صورتش سالم بود، من جای ضرب و شتمی ندیدم اما از ناحیه کتف به او باتوم زده بودند.”
خانم طاهری می افزاید: “من در حمایت از سعید، اعتصاب غذا کردم و تا زمانی که تکلیف او و دوستانش مشخص نشود، همین وضعیت را ادامه خواهم داد. این ها بلاتکلیف اند و صدای ما هم به هیچ جایی نمی رسد و کار دیگری از دستمان برنمی آید. در واقع برای ما غذا خوردن و حتی زندگی کردن معنایی ندارد وقتی به اسیر دست بسته و بی پناهمان، بدون این که جرمی مرتکب شده باشند، این چنین حمله می کنند و به انفرادی منتقلشان می کنند. اصلاً در زندان چه کار می توانند بکنند؟ به مظلومانه ترین شکل ممکن در زندان اند و ما به شدت به زندانی بودنشان هم معترض هستیم چرا که در هیچ دادگاه عادلانه ای محاکمه نشدند؛ بازجوها بودند که تعیین کننده احکامشان بودند. وقتی من بهترین و عزیزترین فرد زندگی ام در آن جاست و مورد تعرض قرار می گیرد، چه غذایی می توانم بخورم؟ کسی مثل سعید که ۶ سال است زندان را تحمل می کند، مگر چه قدر توانایی جسمی دارد که بتواند ضربات باتوم را هم تحمل کند؟”
خانم طاهری در پایان گفت: “آقای روحانی، در برابر رقیب اش، دستش را به سینه اش کوبید و گفت که من حقوقدانم. ما هم به او رای دادیم. حالا هم توقع داریم، با توجه به این که صاحب قدرت است، همان طور که در صداوسیمای جمهوری اسلامی و در مقابل میلیون ها بیننده از خودش و حقوق شخصی اش دفاع کرد، از حقوق عزیزترین کسان این ملت دفاع کند. آقای روحانی باید دفاع کند؛ تعرض به یک اسیر و بی پناه اصلاً مسئله ساده ای نبوده که ایشان از آن بگذرند. زندانی آن قدر بی پناه است که موقع کتک خوردن نمی تواند از گوشه ای به گوشه دیگر برود و حتی لحظه در امان بماند، در چنان فضای کوچکی تا زیر دست می افتد یا به در و دیوار می خورد…”
لازم به یادآوری ست که سعید متین پور، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر آذری زبان، به تحمل هشت سال حبس محکوم شده است. وی که فارغ‌التحصیل فلسفه از دانشگاه تهران نیز می باشد، به خاطر فعالیت های مدنی اش سابقه چندین بار بازداشت توسط وزارت اطلاعات را دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر