نامه ۱۰ زندانی سیاسی در محکومیت تبعیدهای غیرقانونی

ده تن از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج طی نامه‌ای می‌نویسند: «اصل ۱۶۸ قانون اساسی که حتا در نوع رسیدگی امتیازاتی برای متهمین سیاسی قایل شده است، نگهداری آن‌ها نزد محکومین عادی امری خلاف قانون و خلاف اخلاق است؛ لذا بر مبنای تفکیک زندانیان بر اساس نوع جرم انتصابی بویژه در پی حوادث ۵ شنبه خونین خرداد ۹۳ در بند ۳۵۰ زندان اوین بسیاری از زندانیان سیاسی را به شهرهای گوناگون کشور از جمله مشهد، تبریز، نیده، برازجان و سایر زندانهایی که ما از آن‌ها بی‌خبریم تبعید و آنان را در بندهای غیر سیاسی نگهداری می‌کنند.»

متن کامل این نامه که یک نسخه از آن در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته را در زیر می‌خوانید:

مردم آزاد اندیش ایران

سالهاست که رژیم جمهوری اسلامی بر خلاف اصول قانونی اصل شخصی بودن مجازات که اذعان دارد مجازات باید به صورتی باشد که به خانواده تسری نکند یعنی تبعید برخلاف قانون، مجازات خانواده هاست نه فقط شخص متهم؛ اصل قانونی بودن جرم و مجازات که اذعان دارد تبعید یک مجازات است و باید بر اساس قانون و به وسیله دادگاه صالح حکمش صادر شود؛ که هیچ کدام از تبعید‌های اخیر چنین نیست.

اصل ۱۶۸ قانون اساسی که حتا در نوع رسیدگی امتیازاتی برای متهمین سیاسی قایل شده است، نگهداری آن‌ها نزد محکومین عادی امری خلاف قانون و خلاف اخلاق است؛ لذا بر مبنای تفکیک زندانیان بر اساس نوع جرم انتصابی بویژه در پی حوادث ۵ شنبه خونین خرداد ۹۳ در بند ۳۵۰ زندان اوین بسیاری از زندانیان سیاسی را به شهرهای گوناگون کشور از جمله مشهد، تبریز، نیده، برازجان و سایر زندانهایی که ما از آن‌ها بی‌خبریم تبعید و آنان را در بندهای غیر سیاسی نگهداری می‌کنند.

از جمله افراد ذیل: ارژنگ داوودی، غلامرضا قنبری، ضیاء نبوی، دراویش گنابادی، محمود فضلی، آیت مهر علی‌بیگلو، شهرام رادمهر، بهروز قربانی، لطیف حسنی، مجید دری، شهرام چینیان، سیامک مهر، نامق محمودی، حسن جوانی، محمد جراحی، علی معزی، نگار حایری، مهدی خز علی، سعید شاه قلعه، غلام کلبی، محمدرضا سیف‌زاده، علی اصغر محمودیان، حسن ترلانی، محمد علی قلی‌زاده، فرزاد مردانی، رضا ملا‌زاده و بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی، عقیدتی.

آنچه به نظر می‌رسد هدف رژیم از چنین جابجایی‌ها و تبعید‌ها، شکستن اتحاد و مقاومت زندانیان و آزار و شکنجه روحی روانی خانواده‌های آنان است.

همانطور که بعضا اطلاع دارید اینجابجایی‌ها و تبعید‌ها، فجایع و هزینه‌های جانی و مالی سنگین و جبران ناپذیری برای خانواده‌های برخی زندانیان از جمله مرگ چند تن از اعضای خانواده شهرام احمدی هموطن کرد و سنی و مرگ مادر و همسر حمید رضا عارفی در حین بازگشت از ملاقات این زندانیان را می‌توان نام برد.

گذشته از این‌ها خطرات دیگری که ما زندانیان با توجه به تجارب خود پیش بینی می‌کنیم که در کمین زندانیان تبعید شده و مستقر در بندهای زندانیان غیر سیاسی می‌باشد به شرح زیر است:

۱- مشکل مواد مخدر و خطر ابتلای به این بلای خانمانسوز

۲- خطرات ناامنی روحی و روانی ناشی از حضور در بندهای غیر سیاسی

۳- شرایط نامناسب بهداشتی و بیماری‌های شایع در بندهای غیر سیاسی مانند ایدز، هپاتیت و غیره

۴- احتمال حرمت شکنی و درگیری‌های گسترده فیزیکی بین زندانیان غیر سیاسی چه در بند و چه در سالنهای ملاقات

از این رو ما امضا کنندگان این بیانیه، این اقدام رژیم را محکوم کرده و از جوامع جهانی و حقوق بشری و ملت شریف ایران در خواست داریم که به اشکال گوناگون رژیم را به اجرای قانون تفکیک زندانیان و همچنین برداشتن مجازات تبعید که عملا خلاف قانون باشد و خانواده‌ها را درگیر مشکلات فراوانی می‌نماید وادار کند.

امضا کنندگان:
محمد امیرخیری- رضا اکبری منفرد- خالد حردانی- افشین حیرتیان- شاهرخ زمانی- علی صلان پور- رضا شهابی- اصغرقطان- صالح کهندل– محمدعلی منصوری