انجمن صنفی کارگران خباز شهرستان‌های مریوان و سروآباد واقع در استان کردستان با انتشار نامه‌ای خطاب به رئیس جمهوری، خواستار به رسمیت شناختن تشکلات مستقل کارگری از سوی دولت و برداشته شدن دیدگاه‌های امنیتی از خواسته‌های صنفی کارگران شدند.
کارگران خباز در نامه خود به حسن روحانی به وعده‌های دولت‌های نهم و دهم اشاره کرده‌اند و حاصل وعده "آوردن نفت به سفره مردم" را "بوی نفت گرفتن سفره تهی‌تر شده کارگران" توصیف کرده‌اند.
متن کامل این نامه به نقل از تارنمای این تشکل کارگری به شرح ذیل است:
جناب آقای حسن روحانی رئیس جمهور محترم، خواهشمندیم در این چند سطر به مطالبات و خواست‌های بخشی از قشر زحمتکش اینجامعه توجه فرمایید. آقای رئیس جمهور منتخب مردم، شما خود بار‌ها در طول تبلیغات ریاست جمهوری و نیز در مراسم تحلیف، نارضایتی خود را از وضع موجود اقتصادی و سیاسی اعلام داشتید و بزرگ‌ترین شعار شما مبارزه با فساد، فقر و تبعیض عنوان شد. مسائلی که تیشه به ریشهٔ جامعهٔ کارگری زده است. بزرگ‌ترین به اصطلاح دستاورد اقتصادی دولت دهم اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها بود که با وعده و وعیدهای زیادی همراه بود. قرار بود پول نفت سرِ سفره‌های مردم آورده شود. اما نتیجه چه شد؟ فاصلهٔ طبقاتی و شکاف فقیر و غنی بیشتر شد، ثروتمندان ثروتمند‌تر و فقرا فقیر‌تر شدند. پول نفت فقط به سفره‌های اربابان و کسانی که به قول شما با اتوبوس وارد دولت شدند، رسید. در عوض سفرهٔ خالی طبقهٔ کارگر و اقشار کم درآمد بوی نفت گرفت! و از آنچه از قبل داشتند هم تهی‌تر گشت.
سیاست‌های غلط خارجی، کاهش ارزش پول ملی، فرار نخبگان از کشور، تعطیلی روزافزون کارخانه‌ها و کارگاه‌ها و واردات بی‌رویه و غلط، منجر به بیکار شدن بیشتر کارگران شد. افزایش نیافتن دست مزد‌ها متناسب با نرخ تورم، قدرت خرید کارگران را در برخی موارد تا بیش از۵۰ درصد پایین آورده است. این همه باعث شده است که خط قرمز‌ها از جامعهٔ ما رخت برببندد. بیکاری معضل اصلی طبقهٔ کارگر است زیرا کارگران همیشه خود را در معرض تهدید آن می‌بینند.
حال از شما جناب رئیس جمهور سوال داریم که شما برای طبقهٔ کارگر چه ارمغانی دارید؟ شما که خود همواره و در طول این سی وچهار سال در راس قرار داشته‌اید به خوبی می‌دانید که مقصر همهٔ نابسامانی‌ها و مشکلات جاری، تنها دولت نهم و دهم نیست. شما در همین ابتدا ابراز نمودید که اگرلازم باشد، حاضرید از مردم عذرخواهی کنید اما باید بدانید و به یاد بسپارید که عذرخواهی و اعتراف به «تدارکات چی» بودن دردی را از مردم و خصوصا ما کارگران درمان نخواهد کرد. ما می‌خواهیم شما با اتخاذ تصمیمات درست، به عزت و کرامت کارگران احترام بگذارید. کارگری که از ابتدایی‌ترین نیاز‌ها تا کرسی‌های بی‌وفای ریاست شما را می‌سازد و تامین می‌کند. نان که برکت سفرهٔ همگان است را کارگری درست می‌کند که دستمزدش بعد از گذشت ۶ ماه از سال جاری و علارغم ماده۴۱ قانون کار و بخشنامهٔ تحقیرآمیز شورای عالی کار و با وجود تورم افسار گسیخته، هنوز افزایش نیافته است.
جناب آقای رئیس جمهور این را بدانید نرخ تورم را بانک مرکزی و مرکز آمار تشخیص نمی‌دهند بلکه سفره و جیب‌های خالی کارگران آن را نشان می‌دهند چون آشنای دیرین زندگی کارگران است. این همه سختی و فشار در کشوری غنی، ثروتمند و دارای انواع پتانسیل‌های پیشرفت بسی جای تعجب است و افسوس! در این شرایط بیکاری، گرانی و فشار زندگی بر اقشار کم درآمد جامعه به راستی برای مسئولان شرم است. ما خواستار آنیم که شما با استفاده از نیروی فکری کارگران همسو با مطالبات و نیازهای آنان به جنگ نابرابری و ناعدالتی در خصوص تقسیم سرمایه‌های ملی بروید.
جناب رئیس جمهور ما کارگران تشکل‌های مستقل کارگری را حق قانونی خود می‌دانیم و خواستار به رسمیت شناختن تشکلات مستقل کارگری از سوی دولت هستیم. مثلا ما نمایندگان انتصابی در شورای عالی کار را هیچ وقت صدای حق طلبی وعدالت خواهی کارگران نمی‌دانیم وخواهان جایگزین نمودن نمایندگان واقعی کارگران در آن شورا هستیم. همچنین باید دیدگاه‌های امنیتی از خواسته‌های صنفی کارگران برداشته شود و به جای آن به مطالبات قانونی کارگران به چشم یک معضل و کوتاهی در اجرای قانون نگریسیته شود و هر چه سریع‌تر برای بهبود وضع معیشتی کارگران اقدام شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر