جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین، بند ۳۵۰ با نگارش نامه ای نسبت به وضعیت جسمی احمد دانشپور مقدم ابراز نگرانی کردند.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، این زندانی سیاسی روز شنبه در پی وخامت حال جسمی اش بی هوش شده و از ناحیه چانه دچار مصدومیت شد.
متن کامل نامه زندانیان بند ۳۵۰ که در اختیار هرانا قرار گرفته است به شرح زیر است:
احمد دانشپورمقدم یکی از همبندیان محکوم به اعدام ماست که با گذراندن بیش از چهار سال حبس ، به دلیل ابتلا به بیماری “کولیت اولسروز” و عدم رسیدگی مناسب درمانی از جانب مسولان زندان ، امروز در شمار آن دسته از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین است که در حادترین وضعیت سلامت جسمی و روانی به سر میبرند.
پیش از این ، دست کم از نیمه ی سال ۱۳۹۱ به این سو ، به دفعات نسبت به وضعیت نامناسب سلامت زندانیان بند ۳۵۰ و موانع اداری غیر ضروری و ناعادلانه ی بر سر راه ایشان برای پیگیری وضعیت سلامت شان ، اطلاع رسانی انجام و هشدارهای لازم خطاب به افکار عمومی ، مسولان قضایی و زندان داده شده است.
آنانی که احمد را به هنگام ورودش به زندان به یاد دارند و حتی چهره ی چند ماه گذشته ی او را به خاطر می آورند ، گواهی میدهند که به لحاظ فیزیک بدنی ، او تقریبا یک آدم دیگر است:
از دست دادن بیش از چهل کیلوگرم وزن در یک سال و چند ماه گذشته بر اثر این بیماری ، شاهدی است بر این ادعا.
پزشکان درون بند ، بهداری زندان و بیمارستان هایی که احمد دانشپورمقدم بعضا به آنها اعزام شده ، گواهی میدهند که او به سبب ابتلا به “کولیت اولسروز” که عبارت است از زخم بخش هایی از روده ، دچار اختلال در جذب و هضم مواد غذایی است. از طرفی داروهایی هم که او ناگریز از مصرف آنهاست باعث کم اشتهایی میشود -که در مورد احمد به دلیل پیشروی بیماری ، این حالت تقریبا به بی اشتهایی کامل رسیده- و از همین رو عملا دچار سوء تغذیه است که البته در این خصوص کیفیت پایین غذای زندان و عدم امکان مصرف آن برای عموم زندانیان و به ویژه بیمارانی همچون احمد را هم باید بیافزاییم.
این اختلالات گوارشی ، از طرفی دیگر احمد را با مشکلات جدی دفع و خونریزی های دردناک به هنگام آن روبرو کرده است که با تشدید آن و ابتلای به “یبوست” عملا با مشکل “همورویید” هم دست به گریبان کرده است.
مجموعه ی این عوامل او را به نقطه ای رسانده که عملا به جهت استرسهای شدید عصبی ، کاملا بهم ریخته و شرایط طبیعی خواب و بیداری اش را مختل کرده است. در آخرین مورد از تشدید بیماری احمد ، روز شنبه مورخ ۲۱دیماه۹۲ به علت ضعف مفرط و بی حالی ، دچار “سقوط” شد ، که این امر منجر به زخمی شدن اش از ناحیه چانه و خونریزی شدید وی گردید. در حالی که پس از بهداری زندان به بیمارستان شهدای تجریش انتقال داده شد و مورد معاینه ی متخصصین مغز و اعصاب قرار گرفت ، اما به سبب شرایط دشوار نگهداری برای برخی از زندانیان بیمار ، بدون پیگیری کامل درمان مرخص گردید. ما امضا کنندگان این نامه شهادت میدهیم که شرایط جسمانی و روانی آقای احمد دانشپورمقدم به گواهی اسناد و مدارک پزشکی در وضعیت “حاد” است و ادامه نگهداری ایشان در شرایط نامناسب زندان میتواند عواقب جبران ناپذیر تری نسبت به وضعیت کنونی آقای دانشپورمقدم تا حد “مرگ” به همراه داشته باشد. از اینرو خواستار رسیدگی فوری و جدی به وضعیت سلامت ایشان هستیم.
امضا کنندگان:
رضا شهابی – سعید متین پور – فریدون صیدی راد – یاشار دارالشفا – سعید حایری – سروش ثابت – امید زارعی نژاد – فرشید فتحی – علیرضا سیدیان – ابراهیم فیروزی – علی رضایی – علیرضا تقی پور – آرش مقدم – غلامرضا خسروی – هانی یازرلو – اصغر قطان – محمد صایمی – مجید اسدی – حسن صادقی – اسدالله هادی – رضا اکبری منفرد – اسدالله اسدی – ابوالقاسم فولادوند – سید حامد هوریابند – عباس امیدی – رضا سمیعی منفرد – بهزاد عباسی – غلامرضا حسینی – مجید محمدی معین – محمد مهدی ساجدی فر – امید شاهمرادی سنندجی – محمد رضایی
پیش از این ، دست کم از نیمه ی سال ۱۳۹۱ به این سو ، به دفعات نسبت به وضعیت نامناسب سلامت زندانیان بند ۳۵۰ و موانع اداری غیر ضروری و ناعادلانه ی بر سر راه ایشان برای پیگیری وضعیت سلامت شان ، اطلاع رسانی انجام و هشدارهای لازم خطاب به افکار عمومی ، مسولان قضایی و زندان داده شده است.
آنانی که احمد را به هنگام ورودش به زندان به یاد دارند و حتی چهره ی چند ماه گذشته ی او را به خاطر می آورند ، گواهی میدهند که به لحاظ فیزیک بدنی ، او تقریبا یک آدم دیگر است:
از دست دادن بیش از چهل کیلوگرم وزن در یک سال و چند ماه گذشته بر اثر این بیماری ، شاهدی است بر این ادعا.
پزشکان درون بند ، بهداری زندان و بیمارستان هایی که احمد دانشپورمقدم بعضا به آنها اعزام شده ، گواهی میدهند که او به سبب ابتلا به “کولیت اولسروز” که عبارت است از زخم بخش هایی از روده ، دچار اختلال در جذب و هضم مواد غذایی است. از طرفی داروهایی هم که او ناگریز از مصرف آنهاست باعث کم اشتهایی میشود -که در مورد احمد به دلیل پیشروی بیماری ، این حالت تقریبا به بی اشتهایی کامل رسیده- و از همین رو عملا دچار سوء تغذیه است که البته در این خصوص کیفیت پایین غذای زندان و عدم امکان مصرف آن برای عموم زندانیان و به ویژه بیمارانی همچون احمد را هم باید بیافزاییم.
این اختلالات گوارشی ، از طرفی دیگر احمد را با مشکلات جدی دفع و خونریزی های دردناک به هنگام آن روبرو کرده است که با تشدید آن و ابتلای به “یبوست” عملا با مشکل “همورویید” هم دست به گریبان کرده است.
مجموعه ی این عوامل او را به نقطه ای رسانده که عملا به جهت استرسهای شدید عصبی ، کاملا بهم ریخته و شرایط طبیعی خواب و بیداری اش را مختل کرده است. در آخرین مورد از تشدید بیماری احمد ، روز شنبه مورخ ۲۱دیماه۹۲ به علت ضعف مفرط و بی حالی ، دچار “سقوط” شد ، که این امر منجر به زخمی شدن اش از ناحیه چانه و خونریزی شدید وی گردید. در حالی که پس از بهداری زندان به بیمارستان شهدای تجریش انتقال داده شد و مورد معاینه ی متخصصین مغز و اعصاب قرار گرفت ، اما به سبب شرایط دشوار نگهداری برای برخی از زندانیان بیمار ، بدون پیگیری کامل درمان مرخص گردید. ما امضا کنندگان این نامه شهادت میدهیم که شرایط جسمانی و روانی آقای احمد دانشپورمقدم به گواهی اسناد و مدارک پزشکی در وضعیت “حاد” است و ادامه نگهداری ایشان در شرایط نامناسب زندان میتواند عواقب جبران ناپذیر تری نسبت به وضعیت کنونی آقای دانشپورمقدم تا حد “مرگ” به همراه داشته باشد. از اینرو خواستار رسیدگی فوری و جدی به وضعیت سلامت ایشان هستیم.
امضا کنندگان:
رضا شهابی – سعید متین پور – فریدون صیدی راد – یاشار دارالشفا – سعید حایری – سروش ثابت – امید زارعی نژاد – فرشید فتحی – علیرضا سیدیان – ابراهیم فیروزی – علی رضایی – علیرضا تقی پور – آرش مقدم – غلامرضا خسروی – هانی یازرلو – اصغر قطان – محمد صایمی – مجید اسدی – حسن صادقی – اسدالله هادی – رضا اکبری منفرد – اسدالله اسدی – ابوالقاسم فولادوند – سید حامد هوریابند – عباس امیدی – رضا سمیعی منفرد – بهزاد عباسی – غلامرضا حسینی – مجید محمدی معین – محمد مهدی ساجدی فر – امید شاهمرادی سنندجی – محمد رضایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر