چند روز پیش بود که عفو بین اللمل آمار سالیانهٔ اعدام در ایران را منتشر کرد، آماری که نشان دهندهٔ بالا رفتن روز افزون اعدام در ایران می‌باشد.
اعدامهای اعلام شده‌ای که ایران را در رتبهٔ دوم بعد از چین قرار می‌دهد و لازم به ذکر است که این اعدام‌ها تنها شامل مواردیست که در رسانه‌های ایران به طور رسمی اعلام شده‌اند و آمار واقعی بیش از این‌ها می‌باشد به گونه‌ای که مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران و سازمان حقوق بشر ایران ارقام اعدام را بیش از ۲برابر عفو بین الملل نشان می‌دهد (سازمان حقوق بشر ایران اعدامهای شال ۲۰۱۲ را بیش از ۵۸۰ مورد و مجموعه فعالان حقوق بشر نیز این اعدام‌ها را ۵۸۶ مورد ذکر می‌کند).
سازمان حقوق بشر ایران در گزارش‌های سالیانه که از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ را در بر بر می‌گیرد، ارقامی را به نمایش میگذارد که خود نشاندهندهٔ روز افزون اعدام در ایران می‌باشد، در حالیکه تعداد واقعی اعدام‌ها در ایران هیچگاه از سوی منابع رسمی به طور کامل منتشر نمی‌شود و مسلما موارد اعدام بیش از این‌ها می‌باشد.
اگرچه جرمهای مربوطه به این اعدام‌ها بیشتر مربوط به مواد مخدر، قتل و تجاوز می‌باشد.
ایران بدلیل آنکه که در همسایگی افغانستان واقع شده واین کشور یکی از بزرگ‌ترین منابع تولید مواد مخدر در جهان می‌باشد و بدلیل شرایط اقتصادی و سیاسی درگیر این مسله گشته و سالیانه تعداد زیادی نیز به‌ای بدلیل اعدام می‌گردند.
مسلهٔ تجاوز نیز به دلیل شرایط فرهنگی و مذهبی و همچنین بدلیل محمدودیت‌های موجود در کشور که به عقده‌ها و بیماریهای جنسی منتهی می‌شود از علل دیگری می‌باشد که با اعدام روبرو می‌شود.
قتل هم به دلیل محتوای مذهبی حاکم بر جامعه و تعریف قصاص در برابر قتل در جوامع اسلامی که مذهب را آن حکمفرما می‌باشد از علل دیگر اعدام در ایران می‌باشد.
طبق آمار منتشر شده از سوی عفو بین الملل تعداد اعدام‌ها در ایران از سال ۲۰۰۰ تا سال ۲۰۱۲ تعداد ۳۰۳۸ اعدام می‌باشد که این تنها شامل مواردیست که در روزنامه‌ها و یا مجموعه‌های حقوق بشری اتتشار یافته و مسلما تعداد اعدام‌ها در ایران بیش از این‌ها است و این نشان دهندهٔ روند روز افزون اعدام در ایران می‌باشد. این در حالیست که در آمار منتشر شده از سوی سازمان حقوق بشر ایران تنها از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ تعداد ۲۶۵۴ نفر اعلام شده است.
سال ۲۰۰۰: تعداد ۱۶۵ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال۲۰۰۱: تعداد ۷۵ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال ۲۰۰۲: تعداد ۳۱۶ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال ۲۰۰۳: تعداد ۱۵۴ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال۲۰۰۴: تعداد ۱۰۸ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال۲۰۰۵: تعداد ۹۴ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال۲۰۰۶: تعداد ۱۷۷ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال۲۰۰۷: تعداد ۳۱۷ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل
سال۲۰۰۸: تعداد ۳۴۶ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل و ۳۵۰ نفر اعلام شده توسط سازمان حقوق بشر ایران
سال۲۰۰۹: تعداد ۳۸۸ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل و ۴۰۲ نفر اعلام شده توسط سازمان حقوق بشر ایران
سال۲۰۱۰: تعداد ۲۶۲ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل و ۵۴۶ نفر اعلام شده توسط سازمان حقوق بشر ایران که در اطلاعات تکمیلی ۶۴۶ نفر را به ثبت می‌رساند
سال۲۰۱۱: ۴۱۶ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل و ۶۷۶ نفر اعلام شده توسط سازمان حقوق بشر ایران
سال۲۰۱۲: ۳۱۴ نفر، اعلام شده توسط عفو بین الملل و ۵۸۰ نفر اعلام شده توسط سازمان حقوق بشر ایران
همانگونه که در آمار بالا مشاهده می‌شود، عفو بین الملل تنها مواردی را ثبت کرده است که در روزنامه‌ها و رسانه‌های رسمی ایران اعلام شده است و در گزارش سازمان حقوق بشر ایران نیز در رابطه با اعدامهای صورت گرفته در سال ۲۰۱۰پس از تکمیل اطلاعات خود، آمار واقعی اعدام در این سال را که ۵۴۶ نفر اعلام کرده بود را، در گزارش نهایی خود ۶۴۶ نفر ذکر می‌کند.
سازمان حقوق بشر در ایران که از سال ۲۰۰۹ عضوی ائتلاف جهانی بر علیه مجازات اعدام (wcadp) می‌باشد در گزارش سالانهٔ ۲۰۱۲ خود ارقام مربوط به اعدام را اینگونه ذکر می‌کند:
حداقل ۵۸۰ مورد اعدام در سال گذشته.
۲۹۴مورد (۵۱%) توسط منابع رسمی در ایران گزارش شده است.
۲۸۶ مورد مربوط به گزارش‌های محلی و غیر رسمی می‌باشد.
۸۵ مورد از این اعدام‌ها مربوط به اعدامهای دسته جمعی در زندان وکیل آباد مشهد می‌باشد.
۷۶% این اعدام‌ها مربوط به جرایم مواد مخدر می‌باشد.
از این تعداد۶۰%آن در ملا عام بوده است.
یک سوم اعدامهای صورت گرفته در ملا عام نیز مربوط به جرایم مواد مخدر می‌باشد.
همچنین این گزارش می‌افزاید که:
۲۷ نفر از اعدام شدگان شهروندان افغان و ۱ تن نیز شهروند پاکستان بوده است.
و تعداد زنان اعدامی ۹ نفر می‌باشد.
در جای دیگری از همین گزارش اعلام شده که تعداد اعدامهای صورت گرفته در ملاء عام در سال ۲۰۱۲ شش برابر نسبت به سال ۲۰۰۹ افزایش یافته است.
همچنین مجموعهٔ فعالان حقوق بشر در ایران در گزارش سالانهٔ ۲۰۱۲ خود، تعداد اعدام‌ها در این سال را ۵۸۶ مورد ذکر کرده است و در ادامهٔ همین گزارش جمع بندی این اعدام‌ها را اینگونه ذکر می‌کند:
بر اساس این گزارش ۷۶% اعدام شدگان به اتهام جرایم مربوط به مواد مخدر در ایران اعدام شدند، ۱۱% به اتهام تجاوز به عنف، ۵% به اتهام قتل، ۲% به اتهام محاربه، ۲% به اتهام محاربه – سیاسی، ۲ درصد به اتهام محاربه و افساد فی الارض و ۱% به اتهام لواط یا هم جنس گرایی، ۱% به اتهام قتل و تجاوز و درصد ناچیزی نیز به اتهام شرارت و افساد فی الارض در ایران اعدام شدند....
متاسفانه در این آمار مسئله‌ای که کمتر به آن توجه شده اعدام زندانیان سیاسی و صدور این حکم برای این زندانیان می‌باشد.
سال گذشته را می‌توان یکی از بد‌ترین سال‌ها در دههٔ اخیر برای اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران دانست؛ چرا که در سال گذشته ۱۹ تن از معترضین سیاسی و اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران اعدام شدند که ۹ تن از آنان از زندانیان بلوچ و ۶تن نیز از زندانیان کرد و اقلیت سلفی بودند و ۴تن نیز از اهالی اهواز میباشند و ۲۲ تن نیز یا به اعدام محکوم شده‌اند و یا حکم اعدامشان در دیوان عالی کشور تایید شده است:
در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۹۱ تعداد ۴ تن از زندانیان عرب و فعالین مدنی اهواز به نامهای: طه حیریان، ناصر حیدریان، عباس حیدریان (هرسه برادر) و علی شریفی در اهواز اعدام شدند.
در تاریخ ۳۰ مهر ۱۳۹۱ تعداد ۳ تن از زندانیان سیاسی بلوچ به نامهای: عبدالباسط ریگی، عبدالجلیل کهرازهی و یحیی چاری زهی در زندان زاهدان اعدام شدند.
در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۹۱ زندانی سیاسی داوود توتازهی در زندان زاهدان اعدام شد.
در تاریخ۱۱ بهمن ۱۳۹۱ تعداد ۵ تن از زندانیان سیاسی بلوچ به نامهای: نظر شه بخش، نعمت الله شه بخش، عبدالله شه بخش، عبدالرحمن شه بخش و صالح نوتی زهی در زندان کرمان اعدام شدند.
در تاریخ ۷ دی ماه ۱۳۹۱ تعداد ۶ تن از زندانیان اهل سنت به نامهای: بهرام احمدی، اصغر رحیمی، بهنام رحیمی، محمد ظاهر بهمنی، کیوان زند کریمی و هوشیار محمدی در تیرماه ۱۳۹۰ در شعبهٔ ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اعدام محکوم شده بودند در زندان قزلحصار اعدام شدند.
همچنین در سال گذشته نیز تعداد ۲۲ زندانی سیاسی که همگی از اقلیت سنی مذهب میباشند به اعدام محکوم گشته‌اند؛ از این تعداد، ۱۳تن از شهروندان کردستان و ۹ تن از شهروندان اهوازی میباشند.
در تاریخ مهر ماه ۱۳۹۱ تعداد ۴ تن از فعالین فرهنگی در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی اهواز محاکمه و به اتهام محاربه با خدا و فساد فی الأرض طبق کیفر خواست صادره از دادسرا به شماره ١٩٠١٠۴٣۶٣٠٠۴٠٠٧٩ به اعدام محکوم شدند:
_عبد الرضا امیر خنافره فرزند یونس متولد ١٣۶۶ مجرد؛ شاعر معروف شهر شادگان به اتهام محاربه؛ مفسد فی الأرض شناخته و به اعدام با طناب چوبه دار محکوم شد.
_غازی عباسی فرزند احمد متولد ١٣۶١ مجرد و شاعر معروف منطقه می‌باشد که نامبرده نیز از فعالین فرهنگی خوزستان می‌باشد. وی نیز به اتهام محاربه؛ مفسد فی الأرض شناخته و به اعدام محکوم شده است.
_معشور عبد الامیر مجدمی فرزند هوشنگ متولد ١٣۵٩ متأهل، به اتهام محاربه و مفسد فی الأرض محکوم به اعدام شده است.
_شهاب عباسی فرزند احمد متولد ١٣۶۵ مجرد، دیگر متهم این پرونده است که به اتهام محاربه و مفسد فی الأرض به اعدام محکوم شده است.
در اردیبهشت ۱۳۹۱ شعبهٔ ۲ دادگاه انقلاب اسلامی اهواز حکم اعدام ۵ فعال فرهنگی و مدنی و از موسسان موسسه فرهنگی "الحوار" به معنای "گفتگو" را صادر و این حکم در ۲۰ دی ماه به تایید دیوان عالی کشور رسید؛ نامبردگان عبارتند از:
_محمد علی عموری است. متولد ۱۳۵۶، وبلاگ نویس و فارغ التحصیل رشته مهندسی منابع طبیعی - شیلات و آبزیان از دانشگاه صنعتی أصفهان و فعال دانشجویی و یکی از موسسان نشریه دانشجویی «التراث» در دانشگاه صنعتی اصفهان که به عربی و فارسی منتشر می‌شد. دبیر دبیرستان‌های رامشیر
_هادی راشدی (فوق لیسانس شیمی کاربردی و دبیر شیمی)،
_هاشم شعبانی (شاعر و دبیر ادبیات عرب و دانشجوی کار‌شناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه اهواز)،
_جابر آلبوشوکه (فوق دیپلم کامپیو‌تر و سرباز وظیفه)،
_مختار آلبوشوکه (شاغل در یک شرکت سنگ شکن (،
در همین سال در کردستان نیز ۱۲ نفر به اتهام همکاری با احزاب کرد به اعدام محکوم شدند و نامبردگان عبارتند از:
_منصور آروند شهروند مهابادی که پس از یکسال بازداشت در شهرویور ۹۱ به اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد به اعدام محکو شد و در حال حاضر در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.
_سامان نسیم از اهالی مریوان در تیرماه سال ۹۰ در سردشت توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و پس از شکنجه‌های جسمی در بازداشتگاه اداره اطلاعات مهاباد وادار به اعتراف تلویزیونی شد که از تلویزیون داخلی ایران پخش شد و نهایتا در تاریخ ۲۳ فروردین ۹۱ در شعبه ۱ دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به اتهام محاربه همکاری با پژاک به همراه ابراهیم عیسی‌پور و سیروان نژادی به اعدام محکوم شد و در حال حاضر در زندان ارومیه به سر می‌برد.
_سیروان نژادی: در تاریخ ۱۴ تیرماه توسط نیروهای وزارت اطلاعات در شهر کرج بازداشت و بعدا به بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر ارومیه منتقل شد و مدت نزدیک به یک ماه و نیم در این بازداشتگاه مورد بازجویی قرار می‌گیرد. نامبرده بعد به زندان مهاباد منتقل و در تاریخ ۲۳ فرودین ماه در شعبهٔ ۱ دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به اتهام همکاری با پژاک به اعدام محکوم به همراه سامان نسیم و ابراهیم عیسی‌پور به اعدام محکوم شد ودر زندان این حکم به وی ابلاغ شد و هم اکنون در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.
_ابراهیم عیسی‌پور ساکن بخش نًلاس از توابع شهرستان سردشت در تاریخ ۱۶ تیرماه از سوی نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر ارومیه منتقل و به مدت نزدیک به یک ماه و نیم نگهداری در سلولهای انفرادی به زندان مهاباد منتقل شد و در تاریخ ۲۳ فرودین ماه ۹۱ در شعبهٔ ۱ دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به اتهام همکاری با پژاک به همراه سامان نسیم وسیروان نژادی اعدام محکوم شد. این زندانی در تاریخ ۱۲ اردیبشت ماه از زندان مهاباد به زندان مرکزی شهر ارومیه منتقل شده است. _بهروز آلخانی شروند سلماسی که در ۷ بهمن ۱۳۸۸ در سلماس بازداشت ونزدیک به ۲۰ ماه را در سلول انفرادی گذرانده و مورد شکنجه‌های جسمی قرار گرفته بود در ۲۴ آبان ۱۳۹۰ در شعبهٔ ۱ دادگاه انقلاب به اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد و مشارکت در قتل دادستان خوی به اعدام محکوم شد وپس از اعتراض نامبرده، دیوان عالی کشور جکم را نقض کرده و پروندهٔ وی به شعبهٔ ۱۰ دادگاه انقلاب ارومیه ارجاع داده می‌شود که این شعبه نیز در دی ماه سال گذشته مجددا برای وی حکم اعدام صادر می‌کند، پیمان آلخانی برادر این زندانی در گفتگویی با مجموعه فعالان حقوق بشر وضعیت وی را اینگونه شرح می‌دهد: هروز در طی مدت بازداشت مورد شکنجه قرار گرفته بود. با دریل مچ پای وی را سوراخ کرده بودند و انگشتان دستش را شکسته بودند، به سر وی شک الکتریکی وصل نمودند و به وسیله کابل هم بسیار مورد تعزیر قرار گرفته بود و بر اثر ضرباتی که به سر بهروز وارد کرده بودند وی تعادل روحی خود را از دست داده بود تا جایی که یکبار در جلسه دادگاه به درخواست وکیل تسخیری وی (آقای یدالله حصاری) مبنی بر وخامت وضع روحی بهروز جلسه دادگاه به تعویق افتاد و نامبرده در حال حاضر در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.
_هوشنگ رضایی اهل شهر نهاوند در تاریخ ۲۹ خردادماه سال ۸۹ در شهر تهران توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به بند مخصوص این وزارتخانه یعنی بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. این زندانی در اردیبهشت سال ۹۱ بعد از نزدیک به یک سال و نیم نگهداری در بندهای ۲۰۹ و ۳۵۰ زندان اوین در شعبهٔ ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی ببه اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد به اعدام محکوم شد.
_بختیار معماری از اهالی مریوان که در مردادماه سال ۸۹ توسط نیروهای اداره اطلاعات مریوان بازداشت شد، پس از ماه‌ها انفرادی و و پخش اعترافات تلویزیونی از شبکه ب پرس تی وی در تاریخ ۲۹ دی ۱۳۹۰ در دادگاه انقلاب محاکمه و به اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد به اعدام محکوم شد و سال گذشته این حکم در دیوان عالی کشور تایید شد.
_حبیب افشاری این شهروند کُرد ساکن شهر مهاباد در اواخر آذرماه سال ۸۹ در شهر مهاباد بازداشت شده است. نامبرده که به همراه سه برادر دیگر به نامهای علی، سلطان و ولی افشاری بازداشت شده بود به مدت نزدیک به ۴ ماه در بازداشتگاهای امنیتی در شهر مهاباد و ارومیه بدون حق ملاقات و تماس با خانواده مورد بازجویی قرار می‌گیرد. دادگاهی این چهار برادر در مورخه ۱۴ آذرماه سال ۹۰ در دادگاه انقلاب شهر مهاباد به اتهام محاربه و از طریق عضویت در حزب کومه‌له برگزار شده است و آخرین جلسه دادگاه با حضور وکلای تسخیری برگزار می‌شود، در تاریخ ۲۶ دی ماه سال ۹۰ در زندان مرکزی ارومیه حکم اعدام وی به اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد به وی ابلاغ شد و این حکم سال گذشته در دیوان عالی کشوور تایید شد هم اکنون در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.
_علی افشاری در اواخر آذرماه سال ۸۹ در شهر بوکان با یورش به منزل یکی از بستگانش بازداشت شده است. نیروهای وزارت اطلاعات و سپاه برای بازداشت وی اقدام به تیراندازی کرده و به گفته یک منبع نزدیک به خانواده او را زخمی کردند. به گفته منبع یاد شده «بعد از اصابت چندین گلوله به بدن وی، نیروهای امنیتی او را بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات در شهر مهاباد منتقل کردند. علی افشاری به همراه سه برادر دیگرش که پیش‌تر بازداشت شده بودند به مدت نزدیک به ۴ ماه در بازداشتگاهای امنیتی در شهر مهاباد و ارومیه بدون حق ملاقات و تماس با خانواده مورد بازجویی قرار می‌گیرد. این چهار برادر در تاریخ ۱۴ آذرماه سال ۹۰ در دادگاه انقلاب شهر مهاباد به اتهام محاربه و همکاری با احزاب کُرد دادگاهی شدند و آخرین جلسه دادگاه با حضور وکلای تسخیری برگزار شد، در تاریخ ۲۶ دی ماه سال ۹۰ در زندان مرکزی ارومیه حکم اعدام وی به اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد به وی ابلاغ شد و این حکم سال گذشته در دیوان عالی کشوور تایید شد و هم اکنون در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد و به دلیل اصابت چندین گلوله به بدنش در هنگام دستگیری، وضعیت سلامتی وی وخیم گزارش شده است.
_سمکو خورشیدی هل بانه استان کردستان در تاریخ ۸ فرودین سال ۹۰ در تهران بازداشت شد، شبکه پرس‌تی‌وی روز ۲۱ اردیبشت ماه سال ۹۰ اقدام به پخش اعترافاتی از این زندانی کرد. نهایتا این زندانی در اردیبشت ماه سال گذشته به اتهام محاربه از طریق همکاری با احزاب کرد به اعدام محکوم شد.
_علی احمد سلیمان حدود شش سال پیش به اتهام عضویت در پژاک بازداشت به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده بود و علی رغم اتمام محکومیتش از آزادی این زندانی جلوگیری می‌شد تا اینکه اواخر بهمن ماه سالجاری به اتهام ارتباط با احمد شهید و رسانه‌های برون مرزی بهعاتهام تبلیغ علیه نظام از درون زندان به یکسال حبس تعزیری نیز محکوم شده بود وپس از آن شعبهٔ ۵ دادگاه انقلاب اسلامی ارومیه وی را به اتهام قتل دو تن ار اعضای سپاه پاسداران به اعدام محکوم کرد و در حال حاضر در زندان مرکزی ارومیه به سر می‌برد.
_رضا اسماعیلی (مامدی) فرزند توفیق، ۳۴ ساله و اهل روستای دریک از توابع شهرستان سلماس که در اوایل پاییز سال ۹۰ توسط نیروهای اداره اطلاعات شهر سلماس بازداشت شد. او بعد از چند ماه نگهداری در بازداشتگاه وزارت اطلاعات شهر سلماس از سوی دادگاه انقلاب شهر خوی به اتهام همکاری با پژاک به اعدام محکوم شد.
_رضا ملازاده فرزند احمد، ۲۵ ساله، اهل روستای «آشناک» از توابع شهرستان سلماس، اواخر تابستان ۱۳۹۰ هنگام ورود به شهر پاوه توسط سپاه پاسداران رژیم بازداشت و به یکی از بازداشتگاهای سپاه در شهر کرمانشاه منتقل شد، این زندانی سیاسی پس از یکسال بازداشت در تماسی تلفنی با خانواده‌اش از نگهداری‌اش در زندان اوین و تایید حکم اعدامش در دیوان عالی کشور خبر داده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر